Η καθημερινότητα ενός Undercover Monk απαιτεί να συνδυάζονται δύο δεξιότητες: αυτή του undercover κι εκείνη του monk.
Ως undercover, σημαίνει ότι κάνει λίγο πολύ αυτά που κάνουν όλοι: αν έχει εξασφαλίσει τον άρτο τον επιούσιο, τον τρώει. Αν δεν τον έχει εξασφαλίσει, ψάχνει τρόπους για να τον εξασφαλίσει, που η αλήθεια είναι ότι στις μέρες μας επικρατεί μια ανασφάλεια και μια αβεβαιότητα γύρω απ’ αυτό το θέμα. Μην ανησυχείτε όμως, πενία και εξέλιξη τέχνας κατεργάζεται. Όποιος θέλει, βρίσκει. Και ανακαλύπτει.
Για αρκετές ώρες της ημέρας λοιπόν, ασχολείται με την προηγούμενη διαδικασία. Αυτό συνηθίζουμε να το λέμε δουλειά. Δεν μ’ αρέσει ιδιαίτερα αυτή η λέξη γιατί παραπέμπει σε αρνητική διαδικασία και ενέργεια και προτιμώ να χρησιμοποιώ την λέξη απασχόληση. Αλλάζει όλη η θεώρηση των πραγμάτων, αν χρησιμοποιήσεις τις κατάλληλες λέξεις.
Στη συνέχεια, ο undercover κάνει λίγο πολύ αυτό που κάνουν όλοι οι άνθρωποι στον δυτικό κόσμο και έχουν κάποια εξοικείωση με την τεχνολογία: στέλνει μνμ και mail, μπαίνει στο fb, μπαίνει στο instagram πίνει ένα εσπρεσσάκι, ξαναμπαίνει στο fb, ξαναμπαίνει στο Instagram, λιώνει στο Netflix.
Όσο τα οικονομικά του το επιτρέπουν, θα βγει έξω να συναντήσει φίλους, να συναντήσει τον έρωτα και τότε θα μπαίνουν μαζί στο fb ,στο Instagram, θα λιώνουν στο Netflix. Θα κάνουν μαζί διακοπές, όνειρα, σχέδια, ζωή.
Ως monk όμως τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Θα κάνει και λίγο διαλογισμό το πρωί πριν προχωρήσει στον διαολισμό. Θα κάνει και λίγη γιόγκα. Θα αποφύγει τα μνμ και τα social media και θα επιλέξει με ποιους θα μιλήσει. Θα μιλήσει λιγότερο. Θα ακούσει περισσότερο. Τα πάντα. Τους πάντες. Μέσα κι έξω του. Φιλτράροντάς τα. Θα προσπαθήσει και θα τα καταφέρει, να ενωθεί με τη φύση. Θα διαβάσει βιβλίο, χάρτινο, γιατί κι αυτό απ’ τη φύση προέρχεται. Θα θυμώσει λιγότερο. Θα αγχωθεί λιγότερο. Θα χαμογελάσει περισσότερο. Θα νοιαστεί και θα βοηθήσει άλλους. Με όποιον τρόπο μπορεί. Θα βοηθήσει και τον εαυτό του. Περισσότερο από πριν. Θα τον αγαπήσει παραπάνω. Πιο σωστά. Και θα μείνει μόνος. Και θα του αρέσει. Όχι πάντα. Όχι όταν είναι πολύ μόνος. Όμως και τότε θα αναγνωρίζει πως είναι αναγκαίο κομμάτι της πλοκής.
Και στο τέλος της ημέρας, θα είναι ευγνώμων. Ευγνώμων δεν είσαι λίγο ή πολύ. Ή είσαι ή δεν είσαι. Απόλυτα. Το «είμαι, αλλά….» , δεν υφίσταται. Είσαι ευγνώμων από επιλογή.
Από παιδί ήμουν λίγο undercover, λίγο monk. Τελευταία, κλείνω προς το δεύτερο.
Όσο παρατηρώ τη ζωή μου, ανακαλύπτω πως πάντα δρούσα ανάμεσα σε δύο πόλους σε πολλές δραστηριότητές μου με τάση προς τα άκρα, παίρνοντας φόρα για την αναζήτηση της ισορροπίας. Η φύση μου σίγουρα. Ανήσυχη μάλλον παρά ανικανοποίητη. Το δεύτερο ωστόσο, το ανικανοποίητη, όσο ίσχυσε, με κούρασε πολύ. Κι εμένα και όσους με συναναστρέφονταν. Κι έτσι εγώ πήγαινα πιο κοντά στον monk και οι άλλοι πιο μακριά από μένα. Αναγκαίο κομμάτι της πλοκής.
Αλλά δεν της πήγα κόντρα ποτέ. Της φύσης. Βέβαια, συχνά οι κοινωνίες για διάφορους, κερδοσκοπικούς κυρίως λόγους, καταστρέφουν τις φύσεις. Των ανθρώπων και της φύσης. Όμως και οι δύο βρίσκουν τρόπους να επιβληθούν. Έχουν μεγάλη κρυμμένη δύναμη. Όσα εμπόδια και να υψωθούν, η φύση θα νικήσει.
Την ακολουθούσα, την παρακολουθούσα και άλλαζα. Τον εαυτό μου. Ο σημερινός είναι διαφορετικός από τους προηγούμενους. Ελπίζω κι απ’ τους επόμενους. Ελαστικότητα της ύπαρξης. Μπορεί να μην άλλαζα τις αξίες και τα ιδανικά μου, άλλαζα όμως τις ιδέες μου και τις προσάρμοζα στο σώμα μου. Που κι αυτό αλλάζει κι ας μένει το ίδιο.
Μερικές φορές, σαν undercover, βλέπω τον κόσμο όπως θα ήθελα να είναι. Ή όπως φοβάμαι ότι γίνεται. Και εμφανίζεται ο monk, για να μου υπενθυμίσει να τον βλέπω όπως είναι.
Η καθημερινότητα του Undercover Monk είναι η ίδια με την καθημερινότητα οποιουδήποτε ανθρώπου ψάχνει να βρει τις δικές του συντεταγμένες και όχι αυτές που του έχουν ορίσει άλλοι. Και που όταν τις βρίσκει, συνεχίζει να ψάχνει γιατί ξέρει πως δεν είναι οι μοναδικές.
Δεν έχω κάτι άλλο βαρύγδουπο για φινάλε. Αυτά προς το παρόν.
