“Τέλος η γυμναστική κι η γιόγκα. Κάνε σεξ σωστά και βόγκα.”
Fbfriend 2009.
Πριν από μία δεκαετία περίπου εντάχθηκα στα social media.
Νομίζω είμαι πάνω από 10 χρόνια στο fb ενώ είναι κάτι λιγότερα αυτά που ανεβάζω φωτογραφίες στο Instagram, διατηρώντας την ψευδαίσθηση ότι μερικές εκατοντάδες άνθρωποι στη χειρότερη περίπτωση αισθάνθηκαν κάτι, έστω μικρό, κοιτάζοντάς τες, μια εφήμερη χαρά, συμπάθεια, στενοχώρια ίσως ή και ζήλια σίγουρα ή, στην καλύτερη περίπτωση, ότι άλλαξαν ριζικά τη ζωή τους από τη στιγμή που "κοινώνησαν" ένα φωτογραφικό μου στιγμιότυπο.
Όλη αυτή η δραστηριότητα δεν συμβαίνει με θρησκευτική ευλάβεια αλλά ενεργοποιείται κατά περιόδους. Υπήρχαν διαστήματα που έκαιγα τον εγκέφαλό μου πάνω σε μικρές ή μεγαλύτερες οθόνες καταβροχθίζοντας φωτογραφίες φαγητών, τσουγκρίζοντας εικονικά κοκτέιλ, ιδροκοπώντας εικονικά παρακολουθώντας το cross fit φίλου, βουρκώνοντας στη θέα ενός ακόμα κακοποιημένου αδέσποτου, λιώνοντας στη θέα ενός υπέροχου ηλιοβασιλέματος που κάποιος άλλος κοιτούσε, υποφέροντας από ζήλια στην πληροφορία του καινούργιου έρωτα των πρώην μου, προσπερνώντας τα επιτεύγματα ή τις χαριτωμενιές των παιδιών ή των κατοικίδιων οποιουδήποτε γιατί δεν είμαι ούτε μάνα ούτε ιδιοκτήτης και δεν με αφορούν ούτε μ' αγγίζουν τα άλλα "παιδάκια" πλην αυτών των κοντινών μου φίλων που, αφού είναι κοντινοί, τα βλέπω και τα χαίρομαι από κοντά, χωρίς να χρειάζεται να τα λούζομαι στα social, διαβάζοντας τελικά χιλιάδες άχρηστες για μένα αναρτήσεις και μερικές που μετριόνται στα δάχτυλα χρήσιμες. Νομίζω ότι λίγο-πολύ, κάπως έτσι είναι η ζωή του κάθε χρήστη, είτε το παραδέχεται είτε όχι.
Από την άλλη μεριά υπάρχουν διαστήματα, όπως τώρα πχ, που δεν θέλω ούτε καν να ανοίξω τις εφαρμογές, που δεν θέλω όχι να μαθαίνω τι συμβαίνει στη ζωή των άλλων αλλά ιδανικά θα ήθελα να μην ξέρω τι συμβαίνει στη δική μου. Πόσο μάλλον να το εκθέσω. Δεν έχω καμία ενοχή. Παλιότερα είχα, με καταδίωκε το σύνδρομο του "μη χάσω". Τώρα πια, αυτό που με προβληματίζει λίγο είναι πώς θα γνωστοποιήσω αυτά που γράφω εδώ. Αν λύσω και αυτό το κομμάτι της ματαιοδοξίας και της φιλαρέσκειας, ότι πρέπει ντε και καλά να διαβάζουν και ν' ακούν όσα λέγονται εδώ μέσα όλο και περισσότεροι, νομίζω θα έχω αρκετά ισορροπημένα γεράματα.
Προσπαθώ να θυμηθώ κάποιες στιγμές μέσα σ’ αυτή τη σχέση με τα social media, που να καθόρισαν πραγματικά τη ζωή μου. Να την διαμόρφωσαν, να την άλλαξαν ή τουλάχιστον να την επηρέασαν, να την άγγιξαν ακόμα και στιγμιαία, όπως συμβαίνει με όλες τις σχέσεις. Κάποιες στιγμές που να είχαν πραγματικά αυτό που λέμε impact.
Είτε το πιστεύετε είτε όχι, υπάρχει μια φράση που κάποιος πιτσιρικάς στην πολύ αρχή της ζωής στον πλανήτη Facebook είχε γράψει status, που μου έμεινε πραγματικά αξέχαστη. Που δεν έχω σταματήσει να την σκέφτομαι καθημερινά από τότε αν και δεν την εφαρμόζω πάντα με επιτυχία. Δυστυχώς δεν συγκράτησα τ' όνομά του, παρ' ότι έσπευσα τότε να τον κάνω add και να του εκφράσω τον θαυμασμό μου για την έμπνευσή του. Απλόχερα και γενναιόδωρα πράγματα δηλαδή, χωρίς κανέναν δόλο. Η φράση αυτή θα έπρεπε να συγκαταλέγεται στις βαθιές φιλοσοφίες της εποχής μας και εμείς στη Δύση θα έπρεπε να την απομνημονεύσουμε σαν τα quotes του Μάρκου Αυρήλιου για την αναζήτηση της ευτυχίας.
"Τέλος η γυμναστική κι η γιόγκα, κάνε σεξ σωστά και βόγκα".
Πόσες ανθρωποώρες θα πρέπει να έχει καταναλώσει κανείς σε κάθε μία απ' αυτές τις δραστηριότητες για να καταλήξει σε κάτι τόσο βαθιά φιλοσοφημένο; Πόσα χιλιόμετρα θα πρέπει να έχει διανύσει στον διάδρομο για να συνειδητοποιήσει ότι το σωστό σεξ είναι αυτό που χαρίζει υγεία και ευεξία; Πόσες άσανες θα είχε γλυτώσει αν απλά ακολουθούσε το Κάμα Σούτρα, προκειμένου να φτάσει τούμπανο στην απόλυτη Νιρβάνα;
Όσο πιο πολύ το σκέφτομαι κι όσο πιο πολύ θυμάμαι τις εποχές που η σεξουαλική μου ζωή ήταν amazing που λέμε, τόσο πιο πολύ μετανιώνω για τον χαμένο χρόνο μοναξιάς πάνω στο yoga mat. Βέβαια η λέξη-κλειδί στη φράση του άγνωστου infuencer είναι η λέξη "σωστά". Εκεί χάθηκε το παιχνίδι και οι άνθρωποι στη Δύση το γύρισαν στη γυμναστική, στην εσωστρέφεια και στα μάντρας, αντί να το βροντάν και να βογκάν.
Ο ρόλος του ινφλουένσερ είναι πολύ επικίνδυνος και σοβαρός. Ειλικρινά απορώ με το θράσος και την απερισκεψία όλων αυτών που ετοιμάζονται να πάρουν γενιές και γενιές στο λαιμό τους, διαμορφώνοντας συνειδήσεις, συμπεριφορές και τρόπους ζωής, παριστάνοντας τους φωτεινούς παντογνώστες. Και στη συνέχεια απορώ με τη δική μας απόγνωση που οδηγεί σε ευκολοπιστία και υιοθετούμε ό,τι μας σερβίρουν προκειμένου να νιώσουμε λίγο όμορφα, σαν να πρόκειται για τη Βίβλο του 21ου αιώνα.
Τέλος η γυμανστική κι η γιόγκα, κάνε σεξ σωστά και βόγκα λοιπόν, αν θες να νιώθεις όμορφα. Και όχι, το σεξ δεν είναι υπερεκτιμημένο όταν είναι καλό και όταν το έχεις. Είναι, σε κάθε άλλη περίπτωση.
